Deze presentatie weerspiegelt niet de mening van de Defense Intelligence Agency of het Amerikaanse ministerie van Defensie.
Denk even na over de woorden van William Shakespeare die onze angst voor de toekomst in Hamlet kenmerkte. Hamlet vertelt ons dat het beter is om de kwalen van de dag te lijden dan naar het onontdekte land te reizen.
“Het onontdekte land, van wie geen reiziger terugkeert, brengt de wil in verwarring en zorgt ervoor dat we de kwalen die we hebben liever verdragen dan naar anderen vliegen waarvan we niet weten” Hamlet is niet bang om niet te sterven, maar om niet te weten wat voorliggen. Hij zei dat het de toekomst is waar we bang voor zijn. En in een wereld die zo gekenmerkt wordt door turbulente veranderingen, is het begrijpelijk waarom zo velen door de toekomst onzeker zijn. Historische verslagen tonen over het algemeen aan dat het gevoel onder de bevolking hetzelfde was in de Renaissance en in het tijdperk van de verlichting.
Vandaag wil ik graag een andere visie op de toekomst met je delen. In deze scène spelen twee kinderen in het zand. Ze discussiëren over hoe het zandkasteel gebouwd moet worden. Op de achtergrond is een enorme vloedgolf te zien. Het is 30 meter hoog en strekt zich uit zover het oog reikt. Het gebrul is oorverdovend en toch blijven de kinderen ruzie maken, zich niet bewust van de komende toekomst.
Zo ziet de toekomst er voor mij uit. We staan aan het begin van een fundamentele herstructurering van de beschaving en de meesten van ons slapen achter het stuur of erger nog, zo bezig met onze dagelijkse activiteiten dat we het niet kunnen zien aankomen.
Ik wil graag een paar minuten praten over de toekomst en wat dit betekent voor inlichtingen en nationale veiligheid. Ik denk dat de beste manier om dit onderwerp aan te pakken uit vier delen bestaat:
1. Wat is de huidige veranderingsomgeving?
2. Hoe ziet dit onontdekte land eruit?
3. Wat is de toekomstige context van de nationale veiligheid ?, en
4. Welke inlichtingencapaciteiten hebben we nodig voor de nationale veiligheid?
Laten we eerst praten over het huidige klimaat van verandering. Een paar jaar geleden leidde ik een Space Architecture Study voor het National Security Space Office. Het werk moest nadenken over hoe de ruimte 20-25 jaar in de toekomst zou werken. Iemand zei tegen mij dat er niets zou veranderen wat we doen; dat we ruimtecapaciteiten hadden waar we zo lang aan hebben gewerkt en die nog steeds niet zijn afgehandeld.
Ik dacht even na over wat er in die periode eigenlijk was veranderd:
1. Geen wereldwijd positioneringssysteem – een vermogen dat niet alleen een pijler is van onze militaire krachtprojectie; maar een essentieel onderdeel van de wereldeconomie.
2. Geen mobiele telefoons Een technologie waar de meesten niet zonder kunnen. (geen sms)
3. Geen internet of in ieder geval geen World Wide Web. Ik hoef je niet te vertellen hoeveel wereldwijde connectiviteit de planeet heeft veranderd.
4. Vijfentwintig jaar geleden waren er ook geen laptops, digitale camera’s, kabel-tv, dvd’s, hybride auto’s of mp3-spelers. De lijst is bijna eindeloos.
Het belang van deze veranderingen is dat technologie niet langer alleen een oplossing is voor een probleem; maar het verandert eigenlijk de manier waarop de bewoners van deze planeet denken en handelen. Maar verandering is in feite nog fundamenteler. Samenlevingen zijn eigenlijk aan het herstructureren als gevolg van de veranderingen die door technologie worden veroorzaakt. De komende decennia zullen de nationale veiligheidsinspanningen in deze context moeten werken.
